Dziwisz się czemu opowiedział wszystko od końca? Cóż być może w ten sposób łatwiej jest zwrócić uwagę tragiczny konieć... przez co widz może już w trakcie filmu zastanowić się i przeprowadzić genezę rozpadu tego związku. Może w ten sposób więcej widzimy w całym filmie. Myślę, że ta historia opowiedziana w normalnej chronologii nie warta była by zmatnowanej taśmy. A tak...przynajmniej można coś z tego filmu wynieść.

R.

Nie mogę się z tobą zgodzić. Opowiedziana chronologicznie, ta historia byłaby opowieścią o ludzkich iluzjach, które sprawiają, że ludzie trwają w związkach bez przyszłości. Od końca nie ma to większego sensu, ponieważ koniec/początek stwierdza oczywistość. Gdyby ta para była inna, gdyby w ich życiu było coś, co zburzyło harmonię, wtedy opowiedziana od końca nie byłaby oczywista, a właśnie intrygująca - oto widz widzi koniec i powoli rozszyfrowuje, jak do tego końca doszło.

drogi torne,
myślę, że jest inaczej. to wcale nie musi być para która ze sobą "nigdy być nie powinna", to raczej taka "przykładowa" para. coś się zaczęło, chwilami był piękne, chwilami straszne i gorzkie, coś się skończyło. te cechy o których mówisz - tchórzostwo mężczyzn, podejrzliwość kobiet itp. raczej wskazują na to, że ten związek był raczej "standardowy" pod tymi względami, które pozwoliły Ci napisać że Marion i Gilles byli "niekompatybilni". podkreślone to jest też postacią poprzedneij dziewczyny z którą był Gilles 4 lata. pod koniec patrzyła na niego tak samo jak Marion w "rozwodowym" epizodzie, dialog przed dyskoteką brzmiał podobnie jak ten z "orgii". "chcesz iść?", "nie, nie bez Ciebie" "idź jak chcesz, możesz", Valerie przekazała instynktownie Gillesa Marion. jej twarz podczas stosunku w hotelu była bardzo podobna do twarzy marion podczas gwałtu.

a teraz do czego zmierzam (;]). po filmie niektórzy mogą pomyśleć "bezsensu. ten film mówi, że wszystko się źle kończy, że trzeba tylko sobie strzelić w łeb, bo cały ich związek skazany był na klęskę, zaakcentowaną pierwszą sceną". a ja myślę, że pokazując nam ten związek od konca Ozon podkreśla końcówkę i to, że TAK JEST, czy tak "może być". umacnia mnie w tej tezie również narracja filmu, bardziej spokojna i taka "zwyczajna", napewno inna niż w pozostałych dwóch filmach reżysera. ta zwyczajność dobrze łączy się tu z "niezwyczajnością" odwróconej chronologii. film Ozona staje sie życiem - dużo się w nim wydarza, dużo pikantnych czy strasznych przypadkowosci (noc poslubna, orgia seksu) i wiele rzeczy zwykłych, przyziemnych lecz często pięknych (taniec rodziców, ojciec bojący się iść do szpitala, spontaniczne i nie wypowiadane do tego momentu w filmie "kocham Cię" przez komórkę), ale skoro to ((życie)) to trzeba je przeżyć. odwrócona narracja może wskazywać na to co było dobre, czy na to co było przedtem, na to, co było W OGÓLE. i to dlaczego mimo wszystko WARTO.

Zgadzam sie, to nie film o niekompatybilnym zwiazku tylko bardzo PRAWDZIWYM zwiazku. Caly film jest dla mnie przerazajaco prawdziwy, do bolu. Sceny milosci, poznawanie sie, rodzenie dzieci. Moze tylko dosc odlegle wydaja mi sie relacje panujace w rodzinie, ale wiadomo to Francja troche inna kultura. Mysle nad ponownym obejrzeniem go, zeby przeanalizowac pewne sceny, bo jeden raz to bylo dla mnie za szybko;p

Jak bardzo często zgadzam się z opiniami torna (pozdrawiam) to tym razem w całem rozciągłości popieram zdanie dnaoro. Pokazanie filmu w ten sposób miało jednak sens. Film nie przestał być dla mnie interesujący tylko dlatego że powoli a nawet bardzo szybko zdajemy sobie sprawy do jakiego finału doprowadza nas reżyser. Dla mnie ten film to obserwacja, obserwacja właśnie codzienności dostrzeganie w niej rzeczy niezwykłych ważnych a czasem zwyczajnych i też pięknych, np rodzice Marion kłócący się w szpitalu i cudownie tańczący na jej weselu....
Brawo dla Ozona za ten film. Ja jestem za :))))

również pozdrawiam
może i sens to ma, ale dla mnie Ozon stworzył film zbyt odległy emocjonalnie po prostu

Dnooka, to był gwałt twoim zdaniem w pierwszej scenie? A czy Amerykanin też ją zgwałcił?

jasne, ze to byl gwałt!!!!!! wziął ją od tyłu wbrew jej woli, wywołał ból, nie miała już siły, żeby walczyć. Z Amerykaninem nie walczyła - nawet nie przyznała się, że ma męża. Powiedziała "przyjaciel", od początku chciała z nim to zrobić. To była duża różnica.