Scenariusz filmu Human Capital jest adaptacją powieści o tym samym tytule amerykańskiego pisarza Stephena Amidona. Nie czytałem książki Amidona ale to, że Włosi postanowili pozostawić oryginalny tytuł dla swojej ekranizacji może być przesłanka do tego by sądzić, że nie chcieli zanadto odchodzić od oryginalnego tekstu i jego ogólnie rozumianego przekazu. Powieść Human Capital została wydana 10 lat temu w USA u schyłku pierwszej kadencji G.W. Bush'a w okresie wojny w Iraku. Nie wiem co było inspiracją dla Amidona do napisania tej powieści, może były to jakieś wydarzenia społeczno-kulturalne z tamtego okresu albo nowelizacje ichniego prawodawstwa czy może jakiś głośny proces debetowany publicznie ale nawet pozbawiony tej wiedzy znając jedynie krótki opis książki mogę się domyślać jej głównego przesłania gdyż został on zdefiniowany przez tytuł. Swoją drogą takie wszystko mówiące tytuły nie koniecznie muszą robić dobrze publikacji.
Plansze z opisem wydarzeń na końcu filmu sprawiają wrażenie, że mamy do czynienia z filmem opartym na prawdziwej historii podczas gdy powieść Amidona jest historią fikcyjną ale chciałem nie o tym. Niektóre opisy i recenzje filmu w kontekście jego tytułu nawiązują do teorii ekonomicznych kryjących się pod ta sama nazwą by dać wyraz odczłowieczaniu jednostki w dzisiejszym kapitalistycznym świecie jednak według mojej opinii plansza na końcu filmu nie pozostawia wątpliwości z jakim ludzkim kapitałem mamy do czynienia. Rodzina potrąconego rowerzysty otrzymała skandalicznie niskie odszkodowanie za jego śmierć gdyż adwokaci firmy ubezpieczeniowej swoją strategię i taktykę oparli na definicji kapitału ludzkiego dowodząc w swych kalkulacjach wyższości życia dobrze rokującego, młodego sportowca z zamożnej rodziny nad wartość życia kelnera w średnim wieku.
Wydaje mi się, że trochę zamieszałem i nie jest jasne o co mi chodzi. - Otóż fabuła filmu Virziego kompletnie rozjeżdża się z jego puentą, oglądając Il Capitale umano bardzo trudno dojść do tego samego morału, który próbują serwować nam autorzy. Te plansz wydają mi się kompletnie zbędne i nie wnoszą niczego nowego a tylko komplikują odbiór i niszczą dobre wrażenie po ostatniej milczącej scenie, swoją droga wspaniałej.
Jeszcze jedna rzecz, która moim zdaniem ma znaczenie i wpłynęła na niekorzyść adaptacji to fakt przełożenia realiów świata przedstawionego środowiska amerykańskiej klasy średniej z powieści na włoskie elity przedstawione w filmie. To może nieistotne ale w czasie seansu miałem wrażenie braku włoskości w tym całym włoskim ambarasie.