Główny problem to brak komunikacji. Między wszystkimi. I to wg reżysera doprowadza do rozpadu, choć jak to w życiu bywa - czasem wyjdzie słońce i pojawi się chwila pozornej normalności (ostatnia scena). Pod koniec mąż nie odpowiada na pytanie żony: "czy mnie kochasz?" więc pierwszy raz być może jest z nią szczery, ale brnie dalej w związek oparty na wzajemnej męczarni. Bo jeśli jest problem w połączeniu to trzeba się szybko rozłączyć.

Tak, "rozłączenie" bywa niekiedy najlepszym, najmądrzejszym wyjściem. Dla dzieci też.

typowa szowinistyczna wypowiedź
za całe zło tego świata winni są mężczyźni
fakt główna bohaterka była bardzo biedna, ale dlaczego  bowiem nie potrafiła dojrzale pokierować swoim życiem

Nie są odpowiedzialni "za zło całego świata". Odnosiłam się do postawy tego konkretnego mężczyzny, w tym konkretnym filmie. Nie generalizuj.

Nie generalizuję. I też odniosłem się do postawy tej konkretnej kobiety, w tym konkretnym filmie. Powtórzę, bohaterką jest kobieta nie potrafiąca dojrzale pokierować swoim życiem. Kobieta postępująca irracjonalne, aspołeczna,, którą wszystko przerasta. Oto kobieca bohaterka tego filmu. Nie widzisz tego?

Bohaterka od początku cierpiała na zaburzenia psychiczne, objawiające się jako irracjonalne acz niegroźne dla otoczenia zachowania oraz tiki nerwowe, które przez postawę męża (przemoc, krzyk, presja, ciągłe wprowadzenie zamieszania, brak czułości, wrażliwości, zrozumienia) i jego matki, a także (w mniejszym stopniu, ale jednak) zachowania innych osób (brak zrozumienia), drastycznie nasiliły objawy, jak podejrzewam, jakiegoś typu schizofrenii. Dlatego też kobieta ta nie była w stanie samodzielnie pokierować swoim życiem, była jak bezbronne zwierzątko czy dzięciątko, które potrzebuje wyłącznie miłości, czułości, bliskości i zrozumienia by funkcjonować w miarę poprawnie w swoim wrażliwym, niezagrażającym nikomu, świecie.

bezpieczny wytrych - choroba psychiczna
a nie widzisz, że mężczyzna w tym filmie też ma problemy natury psychicznej, które go delikatnie mówiąc przerastają i ta jego postawa jak piszesz(przemoc, krzyk, presja, ciągłe wprowadzanie zamieszania, brak czułości, wrażliwości, zrozumienia jest nieudolną próbą zmierzenia się z życiem,  a w końcu też z samym sobą...